مقدمه

در برنامه‌نویسی با زبان پایتون، زمانی فرا می‌رسد که بخواهید قطعه‌ای از کد را بارها و بارها اجرا کنید، یا بخواهید کد خود را به بخش‌های کوچک‌تر و قابل‌درک‌تر تقسیم کنید. توابع (Functions) یکی از ابزارهای کلیدی برای رسیدن به این هدف هستند. تابع‌ها به شما این امکان را می‌دهند که یک‌بار کدی بنویسید و بارها از آن استفاده کنید، بدون نیاز به تکرار همان کد در قسمت‌های مختلف برنامه. این کار نه‌تنها باعث کاهش حجم کد می‌شود، بلکه نگهداری و توسعه‌ی برنامه را نیز بسیار ساده‌تر می‌کند. تابع در واقع یک بلوک از دستورات است که نامی به آن داده‌ایم و برای انجام یک وظیفه‌ی مشخص تعریف می‌شود. وقتی تابعی تعریف شد، می‌توانید هر زمان که خواستید آن را فراخوانی (call) کنید تا دستورات درون آن اجرا شود.

تعریف تابع در پایتون

در پایتون برای تعریف تابع از کلمه کلیدی def استفاده می‌شود. ساختار کلی تعریف یک تابع به صورت زیر است.

Copy Icon PYTHON
def function_name():
    # statement 1
    # statement 2
    # ...
    # statement n

دقت کنید که انتهای خط تعریف تابع باید با کاراکتر دونقطه همراه باشد و خطوط بدنه‌ی تابع باید دارای تورفتگی باشند. به علاوه، پرانتزهای بعد از نام تابع می‌تواند شامل یک یا چند پارامتر هم باشد که در این مورد بعداً صحبت خواهیم کرد. کد زیر بک تابع ساده تعریف می‌کند که یک پیام متنی را نمایش می‌دهد و سپس، این تابع را فراخوانی می‌کند.

Copy Icon functions.py
def greet():
    print("Hello, world!")
                    
greet()

همانطور که گفته شد، یک تابع می‌تواند یک یا چند پارامتر هم داشته باشد. این امر به توابع امکان می‌دهد که داده‌هایی را از بیرون دریافت کرده و از آنها استفاده کنند. در درس بعد به این موضوع می‌پردازیم.