آموزش C#
تا اینجا در مورد پلتفرم .NET و معماری و اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن صحبت کردیم و دیدیم که برنامه‌های .NET فارغ از اینکه با چه زبانی نوشته شوند، چه روندی را طی می‌کنند تا به کدهای ماشین تبدیل شوند. پلتفرم .NET از زبان‌های C#، F# و VB به طور رسمی پشتیبانی می‌کند. این آموزش به زبان C# و استفاده از آن در بستر .NET اختصاص دارد و بنابراین، در درس پایانی فصل اول، یک معرفی گذرا از زبان C# و ویژگی‌های کلی این زبان برنامه‌نویسی ارائه می‌دهیم.
از نظر گرامری، C# شباهت زیادی به زبان جاوا (Java) دارد اما با این حال، اینکه C# را تقلیدی از جاوا بدانیم، صحیح نیست. در حقیقت، هر دوی این زبان‌ها به خانواده زبان‌های C تعلق دارند و طبیعتاً گرامر مشابهی دارند؛ همانطور که بسیاری از زیرساخت‌های گرامری C# به ویژوال‌بیسیک و C++ و زبان‌های دیگر این خانواده نیز شباهت دارد.
به عنوان مثال، C# همانند ویژوال‌بیسیک از مفهوم پراپرتی (property) و آرگومان‌های انتخابی (optional arguments) پشتیبانی می‌کند و مانند C++ از مفاهیمی مانند اورلود کردن عملگرها (operator overloading) پشتیبانی می‌کند و البته در این زبان، ویژگی‌هایی مانند عبارات لامبدا (lambda expressions) و نوع‌های ناشناس (anonymous types) دیده می‌شود که در زبان‌های کلاسیکی مانند LISP یا Haskell یافت می‌شود. همچنین ویژگی‌هایی مانند پشتیبانی از LINQ که تنها در زبان‌های .NET دیده می‌شود. بنابراین C# از تلفیق بهترین ویژگی‌های چند زبان برنامه‌نویسی مطرح و حذف ویژگی‌های بحث‌برانگیز این زبان‌ها ساخته شده و لذا در نهایت، تبدیل به زبانی شده که به سادگیِ ویژوال‌بیسیک، به تر و تمیزیِ جاوا و (با کمی اغماض) به قدرت و انعطاف‌پذیریِ C++ است.
در اینجا به تعدادی از مهمترین ویژگی‌های کلیدی و پایه‌ای زبان C# اشاره می‌کنیم:
علاوه بر ویژگی‌های مذکور، C# ویژگی‌های متعدد و قابل ذکر دیگری مانند امکان تعریف نوع‌ها و اعضای ناشناس، پشتیبانی از تکنولوژی LINQ، امکان تعریف نوع‌ها و اعضای استاتیک و غیره نیز دارد که در طول این دوره‌ی آموزشی با آنها آشنا می‌شویم.