آموزش کار با Git و GitHub
در درس‌های گذشته یاد گرفتیم که تداخل در ادغام (Merge Conflict) چیست و چگونه آن را حل کنیم. دانستن نحوه حل تداخل یک مهارت ضروری است، اما یک مهارت حتی بهتر، دانستن چگونگی جلوگیری از وقوع آن در وهله اول است. اگرچه حذف کامل تداخل‌ها در یک تیم فعال غیرممکن است، اما با رعایت برخی اصول و تکنیک‌ها می‌توان تعداد و پیچیدگی آن‌ها را به شدت کاهش داد.
این درس به معرفی بهترین روش‌ها برای سازماندهی کار تیمی می‌پردازد تا کمترین برخورد و تداخل ممکن بین کدهای اعضای تیم رخ دهد.
بسیاری از تداخل‌ها ریشه در مشکلات فنی ندارند، بلکه ناشی از عدم هماهنگی در تیم هستند. قبل از شروع کار روی یک قابلیت بزرگ، با تیم خود صحبت کنید. مطمئن شوید که دو نفر به صورت همزمان در حال کار روی یک فایل یا یک منطق مشابه نیستند. استفاده موثر از ابزارهای مدیریت پروژه مانند GitHub Issues و تخصیص دادن وظایف (Assignees) به شفاف‌سازی اینکه «چه کسی در حال کار روی چه چیزی است» کمک شایانی می‌کند.
این مهم‌ترین تکنیک فنی برای کاهش تداخل است. برنچ کاری خود را برای مدت طولانی از برنچ اصلی (main) دور نگه ندارید. هر چه برنچ شما قدیمی‌تر باشد و از main فاصله بگیرد، احتمال بروز تداخل در زمان ادغام نهایی بیشتر می‌شود.
یک عادت خوب این است که هر روز صبح، یا حداقل چند بار در هفته، آخرین تغییرات را از main به برنچ کاری خود بیاورید. این کار را با فرآیندی که در درس قبل دیدیم انجام دهید:
git checkout main git pull origin main git checkout your-feature-branch git merge main
با این کار، شما تداخل‌های کوچک را به صورت تدریجی و زود به زود حل می‌کنید، به جای اینکه در انتهای کار با یک تداخل بزرگ و پیچیده روبرو شوید.
این تکنیک مستقیماً به اصل «کامیت‌های اتمی» مرتبط است، اما در سطح برنچ. سعی کنید هر برنچ فقط یک وظیفه یا قابلیت کوچک و مشخص را پیاده‌سازی کند. از ساختن «برنچ‌های غول‌پیکر» که هفته‌ها یا ماه‌ها فعال هستند و صدها کامیت را در بر می‌گیرند، خودداری کنید.
برنچ‌های کوتاه‌مدت و متمرکز، سریع‌تر به مرحله Pull Request و ادغام می‌رسند. هر چه یک PR زودتر ادغام شود، شانس کمتری برای ایجاد تداخل با کارهای دیگران خواهد داشت.
این یک تکنیک کمی پیشرفته‌تر است. در بخش همگام‌سازی مکرر، ما از git merge main برای آوردن تغییرات به برنچ کاری خود استفاده کردیم. این کار کامیت‌های ادغام (Merge Commits) را در تاریخچه برنچ شما ایجاد می‌کند.
یک جایگزین تمیزتر، استفاده از rebase است:
git checkout your-feature-branch git rebase main
دستور rebase کامیت‌های شما را برداشته و آن‌ها را بالای آخرین نسخه main «بازپخش» می‌کند. این کار یک تاریخچه خطی و تمیز ایجاد می‌کند و مدیریت تداخل‌ها را (در صورت وقوع) اغلب ساده‌تر می‌سازد، زیرا شما آن‌ها را کامیت به کامیت حل می‌کنید.
در نهایت، یک معماری نرم‌افزار خوب می‌تواند به کاهش تداخل کمک کند. اگر کدبیس شما به صورت ماژولار طراحی شده باشد و هر بخش مسئولیت مشخصی داشته باشد، احتمال اینکه دو توسعه‌دهنده که روی دو قابلیت متفاوت کار می‌کنند نیاز به ویرایش یک فایل مشترک داشته باشند، کمتر می‌شود. این یک راه‌حل بلندمدت است که نه تنها به کاهش تداخل، بلکه به نگهداری بهتر کل پروژه کمک می‌کند.