آموزش کار با Git و GitHub
در درس‌های گذشته دیدیم که چگونه Issues و Pull Requests ستون‌های اصلی همکاری و مدیریت پروژه در گیت‌هاب هستند. اما ویژگی‌ای که این دو را به هم پیوند می‌دهد و یک جریان کاری یکپارچه و قابل ردیابی ایجاد می‌کند، قابلیت اتصال مستقیم کد (کامیت‌ها و PRها) به وظایف (Issueها) است.
این قابلیت به شما کمک می‌کند تا به سادگی به سوال «این خط کد برای حل کدام مشکل نوشته شده؟» پاسخ دهید. در این درس، به صورت دقیق یاد می‌گیریم که چگونه این ارتباط را برقرار کرده و از مزایای آن بهره‌مند شویم.
برقراری ارتباط بین کد و یک Issue بسیار ساده است. کافی است در هر قسمت از گیت‌هاب که امکان نوشتن متن وجود دارد (پیام کامیت، توضیحات Pull Request، یا حتی کامنت‌ها)، از علامت شارپ (#) و به دنبال آن شماره Issue استفاده کنید.
برای مثال، اگر بخواهید در یک پیام کامیت به Issue شماره ۴۲ ارجاع دهید، به این صورت عمل می‌کنید:
git commit -m "Add caching layer to user service (ref #42)"
گیت‌هاب به صورت خودکار #42 را تشخیص داده و آن را به یک لینک قابل کلیک به صفحه Issue شماره ۴۲ تبدیل می‌کند. همچنین، در صفحه Issue نیز یک رویداد جدید ثبت می‌شود که نشان می‌دهد این کامیت به آن ارجاع داده است. این کار یک ارتباط دوطرفه ایجاد می‌کند.
قدرت واقعی این اتصال زمانی آشکار می‌شود که از کلمات کلیدی خاصی برای بستن خودکار Issueها استفاده کنید. اگر قبل از ارجاع به شماره Issue، یکی از کلمات کلیدی زیر را بیاورید، گیت‌هاب کار بیشتری برای شما انجام خواهد داد.
کلمات کلیدی اصلی عبارتند از:
بهترین مکان برای استفاده از این کلمات، در توضیحات یک Pull Request است. فرض کنید یک PR برای حل باگ گزارش‌شده در Issue شماره ۱۰۱ باز می‌کنید. در بخش توضیحات PR خود می‌نویسید:
این Pull Request با افزودن اعتبارسنجی ورودی، مشکل گزارش‌شده را حل می‌کند.
Fixes #101
حالا، به محض اینکه این Pull Request توسط یکی از مدیران پروژه در برنچ اصلی Merge شود، گیت‌هاب به طور خودکار Issue شماره ۱۰۱ را نیز خواهد بست و پیامی مبنی بر اینکه این Issue توسط کدام PR حل شده، در آن ثبت می‌کند. این فرآیند، چرخه کامل یک وظیفه را به صورت خودکار و مستند به پایان می‌رساند.